ба́кеншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Вартаўнік пры бакенах.

Працаваць бакеншчыкам.

|| прым. ба́кеншчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́кеншчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ба́кеншчык ба́кеншчыкі
Р. ба́кеншчыка ба́кеншчыкаў
Д. ба́кеншчыку ба́кеншчыкам
В. ба́кеншчыка ба́кеншчыкаў
Т. ба́кеншчыкам ба́кеншчыкамі
М. ба́кеншчыку ба́кеншчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ба́кеншчык м. ба́кенщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́кеншчык, ‑а, м.

Вартаўнік пры бакенах. Заўтра бакеншчык паплыве ўніз па Дняпры тушыць ліхтары. Кандрусевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́кенщик ба́кеншчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Малявы́ ’бакеншчык’ (Ян.). З ⁺мелявы < мель ’мель’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ледаста́ў, ‑таву, м.

Замярзанне рэк, утварэнне суцэльнага нерухомага ледзянога покрыва; перыяд, у час якога назіраецца такое покрыза на рацэ, возеры, вадасховішчы. — Да вайны каля .. дуба стаяў курэнь, і ў ім з самай вясны аж да ледаставу жыў адзінокі бакеншчык. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)