бакелі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. бакелі́т
Р. бакелі́ту
Д. бакелі́ту
В. бакелі́т
Т. бакелі́там
М. бакелі́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бакелі́т, -ту м., хим. бакели́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бакелі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Штучная смала, якая ўжываецца ў фанернай і іншых галінах вытворчасці.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бакели́т уст. бакелі́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)