Байка́л

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Байка́л
Р. Байка́ла
Д. Байка́лу
В. Байка́л
Т. Байка́лам
М. Байка́ле

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Байка́л оз. Байка́л, -ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вая́ка, -і, мн. -і, вая́к, м.

1. Вопытны і храбры воін (уст.).

Праслаўлены в.

2. Той, хто няўдала ваюе (разм., іран., пагард.).

Гэта быў мудры в.: на лодцы Байкал пераплываў.

3. перан. Задзіра, забіяка (іран., жарт.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галамя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жывародзячая рыба, якая жыве ў возеры Байкал на вялікай глыбіні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́муль, ‑я; Р мн. ‑яў; м.

Марская рыба сямейства ласосяў (водзіцца таксама ў возеры Байкал), якая па нераст выплывае ў рэкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіту́ра, ‑ы, ж.

Дробны рачок, што водзіцца ў прэсных вадаёмах і фільтруе ваду. Эпітура за год фільтруе ў 10 разоў вады больш, чым яе наступае ў Байкал з усіх прытокаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)