байда́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Адна- або двухмесная лёгкая спартыўная лодка з закрытым верхам.

Паход на байдарках.

|| прым. байда́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

байда́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. байда́рка байда́ркі
Р. байда́ркі байда́рак
Д. байда́рцы байда́ркам
В. байда́рку байда́ркі
Т. байда́ркай
байда́ркаю		 байда́ркамі
М. байда́рцы байда́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

байда́рка байда́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

байда́рка ж., в разн. знач. байда́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

байда́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Памянш. да байдара; невялічкая байдара.

2. Спартыўная адна- або двухмесная лодка з закрытым верхам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Байда́рка ’від лодкі’. Рус. байда́рка, укр. байда́рка і г. д. Слова не вельмі яснага паходжання. Магчыма, як і байда́к (гл.), адносіцца да ба́йда ’барка’ (ад якога ўтворана суфіксам ‑ар(к)а). Такую магчымасць дапускаюць Фасмер, 1, 107, і Шанскі, 1, Б, 12 (апошні ба́йда выводзіць з бадья < цюрк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

байда́рка-адзіно́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. байда́рка-адзіно́чка байда́ркі-адзіно́чкі
Р. байда́ркі-адзіно́чкі байда́рак-адзіно́чак
Д. байда́рцы-адзіно́чцы байда́ркам-адзіно́чкам
В. байда́рку-адзіно́чку байда́ркі-адзіно́чкі
Т. байда́ркай-адзіно́чкай
байда́ркаю-адзіно́чкаю		 байда́ркамі-адзіно́чкамі
М. байда́рцы-адзіно́чцы байда́рках-адзіно́чках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паго́йдвацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

Гайдацца злёгку ці час ад часу.

Байдарка ціха пагойдвалася на хвалях.

|| наз. паго́йдванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паго́йдвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Гайдацца злёгку або час ад часу. Байдарка ціха пагойдваецца на блакітнай спакойнай вадзе. В. Вольскі. У паднябессі ледзьве пагойдваліся вяршыні старых бяроз. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́пасць, ‑і, ж.

1. Шырокі плоскі канец чаго‑н.

2. Рабочая, плоскай формы частка вясла, суднавых колаў, грабных і паветраных вінтоў і пад. Байдарка шпарка ляціць па гладкая паверхні возера, падпарадк[оўва]ючыся раўнамерным, рытмічным узмахам вясла з дзвюма лопасцямі. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)