байба́цкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. байба́цкі байба́цкая байба́цкае байба́цкія
Р. байба́цкага байба́цкай
байба́цкае		 байба́цкага байба́цкіх
Д. байба́цкаму байба́цкай байба́цкаму байба́цкім
В. байба́цкі (неадуш.)
байба́цкага (адуш.)		 байба́цкую байба́цкае байба́цкія (неадуш.)
байба́цкіх (адуш.)
Т. байба́цкім байба́цкай
байба́цкаю		 байба́цкім байба́цкімі
М. байба́цкім байба́цкай байба́цкім байба́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

байба́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. байба́цкі байба́цкая байба́цкае байба́цкія
Р. байба́цкага байба́цкай
байба́цкае		 байба́цкага байба́цкіх
Д. байба́цкаму байба́цкай байба́цкаму байба́цкім
В. байба́цкі (неадуш.)
байба́цкага (адуш.)		 байба́цкую байба́цкае байба́цкія (неадуш.)
байба́цкіх (адуш.)
Т. байба́цкім байба́цкай
байба́цкаю		 байба́цкім байба́цкімі
М. байба́цкім байба́цкай байба́цкім байба́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

байба́цкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Уласцівы байбаку (у 2 знач.); гультайскі, бестурботны. Байбацкае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

байба́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Стэпавая жывёліна атрада грызуноў, якая восень і зіму праводзіць у спячцы.

2. перан. Пра непаваротлівага, гультаяватага чалавека (разм.).

|| прым. байбако́вы, -ая, -ае (да 1 знач.) і байба́цкі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)