байбако́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
байбако́вы |
байбако́вая |
байбако́вае |
байбако́выя |
| Р. |
байбако́вага |
байбако́вай
байбако́вае |
байбако́вага |
байбако́вых |
| Д. |
байбако́ваму |
байбако́вай |
байбако́ваму |
байбако́вым |
| В. |
байбако́вы (неадуш.)
байбако́вага (адуш.) |
байбако́вую |
байбако́вае |
байбако́выя (неадуш.)
байбако́вых (адуш.) |
| Т. |
байбако́вым |
байбако́вай
байбако́ваю |
байбако́вым |
байбако́вымі |
| М. |
байбако́вым |
байбако́вай |
байбако́вым |
байбако́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
байбако́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да байбака, належыць яму. Байбаковая нара. // Зроблены з футра байбака. Байбаковы каўнер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
байба́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Стэпавая жывёліна атрада грызуноў, якая восень і зіму праводзіць у спячцы.
2. перан. Пра непаваротлівага, гультаяватага чалавека (разм.).
|| прым. байбако́вы, -ая, -ае (да 1 знач.) і байба́цкі, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
байба́чий байбако́вы; байбако́ў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)