базані́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. базані́т
Р. базані́ту
Д. базані́ту
В. базані́т
Т. базані́там
М. базані́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

базані́т, -ту м., мин. базани́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

базані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Горная парода чорнага колеру, якая мае базальтавы састаў, апрача таго ўтрымлівае нефелін.

[Грэч. busanitēs — прабірны камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

базани́т геол. базані́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)