багу́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. багу́ннік
Р. багу́нніку
Д. багу́нніку
В. багу́ннік
Т. багу́ннікам
М. багу́нніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

багу́ннік, -ку собир., м. багу́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

багу́ннік, ‑у, м., зб.

Зараснікі багуну. Аднойчы след прывёў лесніка ў непралазную нетру, сплеценую крушынай і лазнякамі, папараццю і багуннікам. Кірэйчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)