баго́ў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
баго́ў |
баго́ва |
баго́ва |
баго́вы |
| Р. |
баго́вага |
баго́вай баго́вае |
баго́вага |
баго́вых |
| Д. |
баго́ваму |
баго́вай |
баго́ваму |
баго́вым |
| В. |
баго́ў (неадуш.) баго́вага (адуш.) |
баго́ву |
баго́ва |
баго́вы (неадуш.) баго́вых (адуш.) |
| Т. |
баго́вым |
баго́вай баго́ваю |
баго́вым |
баго́вымі |
| М. |
баго́вым |
баго́вай |
баго́вым |
баго́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
бо́г
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
бо́г |
багі́ |
| Р. |
бо́га |
баго́ў |
| Д. |
бо́гу |
бага́м |
| В. |
бо́га |
баго́ў |
| Т. |
бо́гам |
бага́мі |
| М. |
бо́гу |
бага́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
тэаго́нія, -і, ж.
Міфы аб паходжанні і радаслоўнай багоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мнагабо́жжа, -а, н.
Рэлігійная сістэма, якая прызнае існаванне многіх багоў; політэізм.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
політэі́зм, -у, м. (спец.).
Рэлігія, якая прызнае існаванне многіх багоў; мнагабожжа; проціл. монатэізм.
|| прым. політэісты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
амбро́зія, -і, ж.
1. У грэчаскай міфалогіі: ежа багоў, якая падтрымлівала вечную маладосць і прыгажосць.
2. Род травяністых раслін сямейства складанакветных.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
са́га¹, -і, ДМ са́зе, мн. -і, саг, ж.
Старажытнаскандынаўскае і старажытнаірландскае народнае эпічнае сказанне пра багоў і герояў.
Сагі аб вікінгах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тэаго́нія, ‑і, ж.
Міфы аб паходжанні і радаслоўнай багоў.
[Грэч. theos — бог і goneia — нараджэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
антрапамарфі́зм, -у, м. (спец.).
Перанясенне псіхалагічных уласцівасцей чалавека на з’явы прыроды, жывёл, прадметы, а таксама ўяўленне багоў у выглядзе людзей.
|| прым. антрапамарфі́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
індуі́зм, -у, м.
Сукупнасць рэлігійных традыцый і філасофскіх школ, якія ўзніклі на Індыйскім субкантыненце і заснаваны на кульце багоў Вішну і Шывы.
|| прым. індуі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)