Ба́бінкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ба́бінкі
Р. Ба́бінак
Ба́бінкаў
Д. Ба́бінкам
В. Ба́бінкі
Т. Ба́бінкамі
М. Ба́бінках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ба́бінка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ба́бінка
Р. Ба́бінкі
Д. Ба́бінцы
В. Ба́бінку
Т. Ба́бінкай
Ба́бінкаю
М. Ба́бінцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Бабі́ны ’вячэра на хрэсьбінах, на якой ядуць кашу бабіну курыцу’ (Нас., Бяльк.), бабі́нкі ’пачастунак, гулянка, якая спраўляецца бацькамі з выпадку нараджэння дзіцяці’ (Шат., Янк. Мат.). Утварэнне ад ба́ба ’баба-павітуха’. Параўн. рус. баби́ны ’тс’, укр. баби́ни ’другі дзень каляд’. Этнаграфічны каментарый гл. СРНГ, 2, 20, і Даль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)