бабу́лін
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
бабу́лін |
бабу́ліна |
бабу́ліна |
бабу́ліны |
| Р. |
бабу́лінага |
бабу́лінай
бабу́лінае |
бабу́лінага |
бабу́ліных |
| Д. |
бабу́лінаму |
бабу́лінай |
бабу́лінаму |
бабу́ліным |
| В. |
бабу́лін (неадуш.)
бабу́лінага (адуш.) |
бабу́ліну |
бабу́ліна |
бабу́ліны (неадуш.)
бабу́ліных (адуш.) |
| Т. |
бабу́ліным |
бабу́лінай
бабу́лінаю |
бабу́ліным |
бабу́лінымі |
| М. |
бабу́ліным |
бабу́лінай |
бабу́ліным |
бабу́ліных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
бабу́лін ласк., разг. ба́бушкин, бабу́лин
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бабу́лін, ‑а.
Разм. Які мае адносіны да бабулі, належыць бабулі. На акне каля бабулінага ложка, дзе ляжыць Ніна, цьмяна гарыць укручаная лямпа. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ба́бушкин ба́бін, бабу́лін;
ба́бушкины ска́зки ба́біны (бабу́ліны) ка́зкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)