Бабары́ка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Бабары́ка
Р. Бабары́кі
Д. Бабары́цы
В. Бабары́ку
Т. Бабары́кай
Бабары́каю
М. Бабары́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кля́цаць і кла́цаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Ляскаць, шчоўкаць. Бабарыка і іншыя кляцалі затворамі, аглядаючы патропныя магазіны. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)