бааба́б, -а, мн. -ы, -аў, м.
Гіганцкае трапічнае лісцевае дрэва з вельмі тоўстым ствалом.
|| прым. бааба́бавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
бааба́б, -ба (о древесине и собир.) -бу м. баоба́б
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бааба́б, ‑а і ‑у, м.
1. ‑а. Гіганцкае трапічнае лісцевае дрэва сямейства бамбаксавых. / ‑у. у знач. зб. Пасадка баабабу.
2. ‑у. толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тысячагадо́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які прадаўжаецца тысячу гадоў. Тысячагадовы перыяд.
2. Які існуе, жыве тысячу гадоў. Тысячагадовы баабаб.
3. Які налічвае тысячу гадоў. Тысячагадовы юбілей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баоба́б бот. бааба́б, род. бааба́ба и (о древесине и собир.) бааба́бу м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цу́да, ‑а, М ‑дзе, н.
Разм.
1. Тое, што і цуд. Бацька, які чамусьці ніколі не здзіўляўся, сказаў, што гэта цуда яшчэ не зусім цуда, бо там, на радзіме, расце дрэва баабаб. Лынькоў. — Вось гэта закусачка! У сярэдзіне чэрвеня такое цуда! — ён [Савіцкі] узяў памідор і пяшчотна пагладзіў яго. Шамякін.
2. звычайна ў прыдатку. Пра тое, што вызначаецца, захапляе сваімі дадатнымі якасцямі. Сёлета выпала.. [Лёню] шчасце гнаць з бацькам па Прыпяці і Дняпру плыты аж да Кахоўкі, і ён там бачыў гэтую цуда-машыну. Краўчанка.
•••
Цуда-юда — казачная пачвара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)