аўчы́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аўчы́нны аўчы́нная аўчы́ннае аўчы́нныя
Р. аўчы́ннага аўчы́ннай
аўчы́ннае		 аўчы́ннага аўчы́нных
Д. аўчы́ннаму аўчы́ннай аўчы́ннаму аўчы́нным
В. аўчы́нны (неадуш.)
аўчы́ннага (адуш.)		 аўчы́нную аўчы́ннае аўчы́нныя (неадуш.)
аўчы́нных (адуш.)
Т. аўчы́нным аўчы́ннай
аўчы́ннаю		 аўчы́нным аўчы́ннымі
М. аўчы́нным аўчы́ннай аўчы́нным аўчы́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўчы́нны овчи́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўчы́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аўчыны. Аўчыннае прадпрыемства. // Зроблены з аўчыны. Аўчынная шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж.

Вырабленая авечая шкура.

Кажух з аўчын.

|| памянш. аўчы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

◊

Аўчынка вырабу не варта — аб справе, якая не апраўдвае клопатаў.

|| прым. аўчы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

овчи́нный аўчы́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

муто́новый аўчы́нны; см. муто́н​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)