аўтыге́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аўтыге́нны аўтыге́нная аўтыге́ннае аўтыге́нныя
Р. аўтыге́ннага аўтыге́ннай
аўтыге́ннае		 аўтыге́ннага аўтыге́нных
Д. аўтыге́ннаму аўтыге́ннай аўтыге́ннаму аўтыге́нным
В. аўтыге́нны (неадуш.)
аўтыге́ннага (адуш.)		 аўтыге́нную аўтыге́ннае аўтыге́нныя (неадуш.)
аўтыге́нных (адуш.)
Т. аўтыге́нным аўтыге́ннай
аўтыге́ннаю		 аўтыге́нным аўтыге́ннымі
М. аўтыге́нным аўтыге́ннай аўтыге́нным аўтыге́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)