аўтасто́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўтасто́п аўтасто́пы
Р. аўтасто́па аўтасто́паў
Д. аўтасто́пу аўтасто́пам
В. аўтасто́п аўтасто́пы
Т. аўтасто́пам аўтасто́памі
М. аўтасто́пе аўтасто́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўтасто́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыстасаванне для аўтаматычнага спынення цягніка.

2. Сістэма арганізаванага выкарыстання турыстамі спадарожнага аўтатранспарту для праезду часткі шляху.

|| прым. аўтасто́пны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўтасто́п м., в разн. знач. автосто́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтасто́п, ‑а, м.

1. Прыстасаванне для аўтаматычнага спынення поезда пры падыходзе яго да закрытага пуцявога сігналу.

2. Сістэма арганізаванага выкарыстання турыстамі спадарожных машын для праезду часткі шляху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

автосто́п техн. аўтасто́п, -па м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)