аўтаро́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аўтаро́та |
аўтаро́ты |
| Р. |
аўтаро́ты |
аўтаро́т |
| Д. |
аўтаро́це |
аўтаро́там |
| В. |
аўтаро́ту |
аўтаро́ты |
| Т. |
аўтаро́тай
аўтаро́таю |
аўтаро́тамі |
| М. |
аўтаро́це |
аўтаро́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
аўтаро́та ж., воен. авторо́та
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
авторо́та воен. аўтаро́та, -ты ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)