аўтано́мія, -і, ж.

Самакіраванне, незалежнасць у кіраванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўтано́мія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аўтано́мія аўтано́міі
Р. аўтано́міі аўтано́мій
Д. аўтано́міі аўтано́міям
В. аўтано́мію аўтано́міі
Т. аўтано́міяй
аўтано́міяю		 аўтано́міямі
М. аўтано́міі аўтано́міях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўтано́мія ж. автоно́мия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтано́мія, ‑і, ж.

Самакіраванне; права самастойна вырашаць справы ўнутранага заканадаўства і кіравання. Дэмакратычная дзяржава павінна прызнаваць аўтаномію розных абласцей, асабліва абласцей і акруг з розным нацыянальным саставам насельніцтва. Ленін.

[Грэч. autonomia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

автоно́мия аўтано́мія, -міі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)