аўтаматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аўтаматы́чны |
аўтаматы́чная |
аўтаматы́чнае |
аўтаматы́чныя |
| Р. |
аўтаматы́чнага |
аўтаматы́чнай аўтаматы́чнае |
аўтаматы́чнага |
аўтаматы́чных |
| Д. |
аўтаматы́чнаму |
аўтаматы́чнай |
аўтаматы́чнаму |
аўтаматы́чным |
| В. |
аўтаматы́чны (неадуш.) аўтаматы́чнага (адуш.) |
аўтаматы́чную |
аўтаматы́чнае |
аўтаматы́чныя (неадуш.) аўтаматы́чных (адуш.) |
| Т. |
аўтаматы́чным |
аўтаматы́чнай аўтаматы́чнаю |
аўтаматы́чным |
аўтаматы́чнымі |
| М. |
аўтаматы́чным |
аўтаматы́чнай |
аўтаматы́чным |
аўтаматы́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дыстанцы́йна-аўтаматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чны |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чная |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чнае |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чныя |
| Р. |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чнага |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чнай дыстанцы́йна-аўтаматы́чнае |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чнага |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чных |
| Д. |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чнаму |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чнай |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чнаму |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чным |
| В. |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чны (неадуш.) дыстанцы́йна-аўтаматы́чнага (адуш.) |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чную |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чнае |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чныя (неадуш.) дыстанцы́йна-аўтаматы́чных (адуш.) |
| Т. |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чным |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чнай дыстанцы́йна-аўтаматы́чнаю |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чным |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чнымі |
| М. |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чным |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чнай |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чным |
дыстанцы́йна-аўтаматы́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
збо́рачна-аўтаматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
збо́рачна-аўтаматы́чны |
збо́рачна-аўтаматы́чная |
збо́рачна-аўтаматы́чнае |
збо́рачна-аўтаматы́чныя |
| Р. |
збо́рачна-аўтаматы́чнага |
збо́рачна-аўтаматы́чнай збо́рачна-аўтаматы́чнае |
збо́рачна-аўтаматы́чнага |
збо́рачна-аўтаматы́чных |
| Д. |
збо́рачна-аўтаматы́чнаму |
збо́рачна-аўтаматы́чнай |
збо́рачна-аўтаматы́чнаму |
збо́рачна-аўтаматы́чным |
| В. |
збо́рачна-аўтаматы́чны (неадуш.) збо́рачна-аўтаматы́чнага (адуш.) |
збо́рачна-аўтаматы́чную |
збо́рачна-аўтаматы́чнае |
збо́рачна-аўтаматы́чныя (неадуш.) збо́рачна-аўтаматы́чных (адуш.) |
| Т. |
збо́рачна-аўтаматы́чным |
збо́рачна-аўтаматы́чнай збо́рачна-аўтаматы́чнаю |
збо́рачна-аўтаматы́чным |
збо́рачна-аўтаматы́чнымі |
| М. |
збо́рачна-аўтаматы́чным |
збо́рачна-аўтаматы́чнай |
збо́рачна-аўтаматы́чным |
збо́рачна-аўтаматы́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гене́тыка-аўтаматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гене́тыка-аўтаматы́чны |
гене́тыка-аўтаматы́чная |
гене́тыка-аўтаматы́чнае |
гене́тыка-аўтаматы́чныя |
| Р. |
гене́тыка-аўтаматы́чнага |
гене́тыка-аўтаматы́чнай гене́тыка-аўтаматы́чнае |
гене́тыка-аўтаматы́чнага |
гене́тыка-аўтаматы́чных |
| Д. |
гене́тыка-аўтаматы́чнаму |
гене́тыка-аўтаматы́чнай |
гене́тыка-аўтаматы́чнаму |
гене́тыка-аўтаматы́чным |
| В. |
гене́тыка-аўтаматы́чны (неадуш.) гене́тыка-аўтаматы́чнага (адуш.) |
гене́тыка-аўтаматы́чную |
гене́тыка-аўтаматы́чнае |
гене́тыка-аўтаматы́чныя (неадуш.) гене́тыка-аўтаматы́чных (адуш.) |
| Т. |
гене́тыка-аўтаматы́чным |
гене́тыка-аўтаматы́чнай гене́тыка-аўтаматы́чнаю |
гене́тыка-аўтаматы́чным |
гене́тыка-аўтаматы́чнымі |
| М. |
гене́тыка-аўтаматы́чным |
гене́тыка-аўтаматы́чнай |
гене́тыка-аўтаматы́чным |
гене́тыка-аўтаматы́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пато́лага-аўтаматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пато́лага-аўтаматы́чны |
пато́лага-аўтаматы́чная |
пато́лага-аўтаматы́чнае |
пато́лага-аўтаматы́чныя |
| Р. |
пато́лага-аўтаматы́чнага |
пато́лага-аўтаматы́чнай пато́лага-аўтаматы́чнае |
пато́лага-аўтаматы́чнага |
пато́лага-аўтаматы́чных |
| Д. |
пато́лага-аўтаматы́чнаму |
пато́лага-аўтаматы́чнай |
пато́лага-аўтаматы́чнаму |
пато́лага-аўтаматы́чным |
| В. |
пато́лага-аўтаматы́чны (неадуш.) пато́лага-аўтаматы́чнага (адуш.) |
пато́лага-аўтаматы́чную |
пато́лага-аўтаматы́чнае |
пато́лага-аўтаматы́чныя (неадуш.) пато́лага-аўтаматы́чных (адуш.) |
| Т. |
пато́лага-аўтаматы́чным |
пато́лага-аўтаматы́чнай пато́лага-аўтаматы́чнаю |
пато́лага-аўтаматы́чным |
пато́лага-аўтаматы́чнымі |
| М. |
пато́лага-аўтаматы́чным |
пато́лага-аўтаматы́чнай |
пато́лага-аўтаматы́чным |
пато́лага-аўтаматы́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стано́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да станка. Станочнае абсталяванне. Аўтаматычныя станочныя лініі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аўтаматы́чны, -ая, -ае.
1. Які з’яўляецца аўтаматам або ажыццяўляецца пры дапамозе аўтамата (у 1 знач.).
А. тормаз.
Дзверы зачыняюцца аўтаматычна (прысл.).
2. Механічны, міжвольны.
Аўтаматычныя рухі.
|| наз. аўтаматы́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыборабудава́нне, -я, н.
1. Галіна машынабудавання, што вырабляе вымяральныя прыборы, сродкі апрацоўкі інфармацыі, аўтаматычныя і аўтаматызаваныя сістэмы кіравання.
2. Галіна навукі і тэхнікі, якая распрацоўвае сродкі аўтаматызацыі і сістэмы кіравання.
|| прым. прыборабудаўні́чы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аўтаматы́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які дзейнічае з дапамогай аўтамата. Аўтаматычны тормаз.
2. Несвядомы, міжвольны, машынальны. Аўтаматычныя рухі.
•••
Аўтаматычная лінія гл. лінія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аўтаматызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.
1. Выкарыстаць (выкарыстоўваць), укараніць (укараняць) аўтаматычныя прыборы, прыстасаванне машыны ў вытворчасці. Аўтаматызаваць тэхналагічны, працэс.
2. Зрабіць (рабіць) аўтаматычным (у 2 знач.). Аўтаматызаваць рухі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)