аўтакла́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аўтакла́ўны |
аўтакла́ўная |
аўтакла́ўнае |
аўтакла́ўныя |
| Р. |
аўтакла́ўнага |
аўтакла́ўнай
аўтакла́ўнае |
аўтакла́ўнага |
аўтакла́ўных |
| Д. |
аўтакла́ўнаму |
аўтакла́ўнай |
аўтакла́ўнаму |
аўтакла́ўным |
| В. |
аўтакла́ўны (неадуш.)
аўтакла́ўнага (адуш.) |
аўтакла́ўную |
аўтакла́ўнае |
аўтакла́ўныя (неадуш.)
аўтакла́ўных (адуш.) |
| Т. |
аўтакла́ўным |
аўтакла́ўнай
аўтакла́ўнаю |
аўтакла́ўным |
аўтакла́ўнымі |
| М. |
аўтакла́ўным |
аўтакла́ўнай |
аўтакла́ўным |
аўтакла́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аўтакла́ўны тех. автокла́вный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аўтакла́ў, -ла́ва, мн. -ла́вы, -ла́ваў, м.
Герметычная пасудзіна для награвання чаго-н. пад высокім ціскам, ужыв. для ажыццяўлення розных фізіка-хімічных працэсаў.
|| прым. аўтакла́ўны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
автокла́вный аўтакла́ўны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)