аўтакла́ў

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўтакла́ў аўтакла́вы
Р. аўтакла́ва аўтакла́ваў
Д. аўтакла́ву аўтакла́вам
В. аўтакла́ў аўтакла́вы
Т. аўтакла́вам аўтакла́вамі
М. аўтакла́ве аўтакла́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўтакла́ў, -ла́ва, мн. -ла́вы, -ла́ваў, м.

Герметычная пасудзіна для награвання чаго-н. пад высокім ціскам, ужыв. для ажыццяўлення розных фізіка-хімічных працэсаў.

|| прым. аўтакла́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўтакла́ў, -ла́ва м., тех. автокла́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтакла́ў, ‑лава, м.

Пасудзіна, прызначаная для награвання чаго‑н. пад высокім ціскам.

[Фр. autoclave ад грэч. autos — сам і лац. clavis — ключ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

автокла́в техн. аўтакла́ў, -ла́ва м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)