аўлада́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аўлада́ю аўлада́ем
2-я ас. аўлада́еш аўлада́еце
3-я ас. аўлада́е аўлада́юць
Прошлы час
м. аўлада́ў аўлада́лі
ж. аўлада́ла
н. аўлада́ла
Загадны лад
2-я ас. аўлада́й аўлада́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час аўлада́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўлада́ць сов., см. авало́даць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўлада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., кім-чым.

Тое, што і авалодаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)