аэрало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае ўласцівасці высокіх пластоў атмасферы.

|| прым. аэралагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аэрало́гія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. аэрало́гія
Р. аэрало́гіі
Д. аэрало́гіі
В. аэрало́гію
Т. аэрало́гіяй
аэрало́гіяю
М. аэрало́гіі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аэрало́гія ж. аэроло́гия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аэрало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае фізічныя, хімічныя і інш. ўласцівасці высокіх слаёў атмасферы.

[Ад грэч. aēr — паветра і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэроло́гия аэрало́гія, -гіі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)