ашыно́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ашыно́ўка
Р. ашыно́ўкі
Д. ашыно́ўцы
В. ашыно́ўку
Т. ашыно́ўкай
ашыно́ўкаю
М. ашыно́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ашыно́ўка ж. ошино́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ашыно́ўка, ‑і, ДМ ‑ноўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ашыноўваць — ашынаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)