ашчыра́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ашчыра́юся ашчыра́емся
2-я ас. ашчыра́ешся ашчыра́ецеся
3-я ас. ашчыра́ецца ашчыра́юцца
Прошлы час
м. ашчыра́ўся ашчыра́ліся
ж. ашчыра́лася
н. ашчыра́лася
Загадны лад
2-я ас. ашчыра́йся ашчыра́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час ашчыра́ючыся

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ашчы́рыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ашчы́руся ашчы́рымся
2-я ас. ашчы́рышся ашчы́рыцеся
3-я ас. ашчы́рыцца ашчы́рацца
Прошлы час
м. ашчы́рыўся ашчы́рыліся
ж. ашчы́рылася
н. ашчы́рылася
Загадны лад
2-я ас. ашчы́рся ашчы́рцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час ашчы́рыўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ашчэ́рыць ’выскаліць зубы’ (Касп., Бяльк.), ашчэрыцца (Яруш., Гарэц.), ашчыра́цца ’шчэрыць зубы; злавацца (пра чалавека)’ (Нас.), рус. дыял. ощерить(ся) ’моцна зазлаваць’, польск. oszczerzyć się ’вышчарыцца’, ст.-польск. oszczerzać się насміхацца’; сюды ж, нягледзячы на цяжкасці пры тлумачэнні пачатку слова, Фасмер (4, 504) услед за Міклашычам, 299, адносіць балг. оце́ря (зъби), оца́рвам. Да прасл. ščeriti, параўн. без змякчэння оске́рвацца ’нашатырвацца (пра сабаку)’ (Куч.), гл. шчэрыць ’выстаўляць, вышчараць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)