Ашуркі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ашуркі́
Р. Ашурко́ў
Д. Ашурка́м
В. Ашуркі́
Т. Ашурка́мі
М. Ашурка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ашу́рак, ашу́ркі ’старыя, нягодныя рэчы’ (Бяльк.), рус. смал. ошурки ’рвань, анучы’, ошурок ’засохлы кусок хлеба’. Ад шураць ’кідаць, шпурляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)