ашмя́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ашмя́нскі ашмя́нская ашмя́нскае ашмя́нскія
Р. ашмя́нскага ашмя́нскай
ашмя́нскае		 ашмя́нскага ашмя́нскіх
Д. ашмя́нскаму ашмя́нскай ашмя́нскаму ашмя́нскім
В. ашмя́нскі (неадуш.)
ашмя́нскага (адуш.)		 ашмя́нскую ашмя́нскае ашмя́нскія (неадуш.)
ашмя́нскіх (адуш.)
Т. ашмя́нскім ашмя́нскай
ашмя́нскаю		 ашмя́нскім ашмя́нскімі
М. ашмя́нскім ашмя́нскай ашмя́нскім ашмя́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ашмя́нскі ошмя́нский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ашмя́нскі раён Ошмя́нский райо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ошмя́нский ашмя́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ошмя́нский райо́н Ашмя́нскі раён.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сквярста́, сквярсты́, свірста́, сквярсту́ля, сквірстуны́, скверты́, скарсту́лі ‘частаванне з выпадку заколвання кабана’, ‘свежаніна’ (Сл. ПЗБ). З літ. skerstúves ‘тс’ (там жа). Непакупны (Пр. бел. філ., 91) арэал слоў дэфінуе як браслаўска-ашмянскі і прыводзіць у якасці сіноніма пагалоўшчына ‘тс’. Лаўчутэ (Балтизмы, 148) адносіць слова да балтызмаў, паходжанне якіх недастаткова аргументавана, што, відаць, было абумоўлена недахопам дыялектнага матэрыялу ў час укладання слоўніка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)