ачуме́лы, -ая, -ае (разм.).

Які страціў розум, адурэлы.

Ён бег, як а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ачуме́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ачуме́лы ачуме́лая ачуме́лае ачуме́лыя
Р. ачуме́лага ачуме́лай
ачуме́лае		 ачуме́лага ачуме́лых
Д. ачуме́ламу ачуме́лай ачуме́ламу ачуме́лым
В. ачуме́лы (неадуш.)
ачуме́лага (адуш.)		 ачуме́лую ачуме́лае ачуме́лыя (неадуш.)
ачуме́лых (адуш.)
Т. ачуме́лым ачуме́лай
ачуме́лаю		 ачуме́лым ачуме́лымі
М. ачуме́лым ачуме́лай ачуме́лым ачуме́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ачуме́лы разг. очуме́лый, очуме́вший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачуме́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які страціў разважлівасць; адурэлы. Час быў выйграны. Гітлераўцы, адстрэльваючыся, беглі, як ачумелыя. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

очуме́вший и очуме́лый разг. ачуме́лы, адурэ́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)