ачмуры́ць гл. чмурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ачмуры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ачмуру́ ачму́рым
2-я ас. ачму́рыш ачму́рыце
3-я ас. ачму́рыць ачму́раць
Прошлы час
м. ачмуры́ў ачмуры́лі
ж. ачмуры́ла
н. ачмуры́ла
Загадны лад
2-я ас. ачмуры́ ачмуры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ачмуры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ачмуры́ць сов., разг.

1. (помрачить сознание; подействовать одуряюще) одури́ть;

2. (сбить с толку) обморо́чить; одура́чить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачмуры́ць, ачмуру, ачмурыш, ачмурыць; зак., каго-што.

Разм.

1. Задурманіць, затлуміць. Гэта, відаць, хмель ачмурыў маю галаву. Рамановіч.

2. Абдурыць, схіліць на што‑н., збіць з толку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чмуры́ць, чмуру́, чму́рыш, чму́рыць; незак. (разм.).

1. каго-што. Адурманьваць, тлуміць.

Не чмуры мне галавы.

2. каго. Ашукваць, абдурваць, збіваць з толку каго-н.

|| зак. ачмуры́ць, -уру́, -у́рыш, -у́рыць; -у́раны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

охмури́ть сов., прост. ачмуры́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ачмура́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ачмурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачму́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ачмурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачму́раны разг. одура́ченный; обморо́ченный; см. ачмуры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ачмурэ́ць (БРС, Бяльк., Яўс.), ашмурэць (Юрч.), ачмуры́ць ’адурачыць’ (Касп.), ачмураць (БРС). Ад чмурэць ’дурэць, чадзець’, чмуры́ць ’дурыць’. Гл. чмур.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)