ацэтыле́н, -у, м.

Бясколерны гаручы газ, злучэнне вугляроду з вадародам.

|| прым. ацэтыле́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ацэтыле́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ацэтыле́н
Р. ацэтыле́ну
Д. ацэтыле́ну
В. ацэтыле́н
Т. ацэтыле́нам
М. ацэтыле́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ацэтыле́н, -ну м., хим. ацетиле́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацэтыле́н, ‑у, м.

Бясколерны гаручы з непрыемным пахам газ, які складаецца з вугляроду і вадароду.

[Ад лац. acetum — воцат.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацетиле́н хим. ацэтыле́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)