ацэ́ншчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ацэ́ншчыца ацэ́ншчыцы
Р. ацэ́ншчыцы ацэ́ншчыц
Д. ацэ́ншчыцы ацэ́ншчыцам
В. ацэ́ншчыцу ацэ́ншчыц
Т. ацэ́ншчыцай
ацэ́ншчыцаю		 ацэ́ншчыцамі
М. ацэ́ншчыцы ацэ́ншчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ацэ́ншчыца ж. оце́нщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацэ́ншчыца, ‑ы, ж.

Жан. да ацэншчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацэ́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ўстанаўлівае, вызначае цану, робіць ацэнку чаго-н.

|| ж. ацэ́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оце́нщица ацэ́ншчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)