ахіле́саў, -сава.

У выразе: ахілесава пята (кніжн.) — найбольш слабае месца каго-, чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ахіле́саў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ахіле́саў ахіле́сава ахіле́сава ахіле́савы
Р. ахіле́савага ахіле́савай
ахіле́савае		 ахіле́савага ахіле́савых
Д. ахіле́саваму ахіле́савай ахіле́саваму ахіле́савым
В. ахіле́саў (неадуш.)
ахіле́савага (адуш.)		 ахіле́саву ахіле́сава ахіле́савы (неадуш.)
ахіле́савых (адуш.)
Т. ахіле́савым ахіле́савай
ахіле́саваю		 ахіле́савым ахіле́савымі
М. ахіле́савым ахіле́савай ахіле́савым ахіле́савых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ахіле́саў: ~сава пята́ ахилле́сова пята́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ахіле́саў, ‑ава.

У выразе: ахілесава пята гл. пята.

[Паводле імя міфічнага грэчаскага героя Ахілеса.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ахеле́й ’крываўнік’ (Кіс.). З лац. назвы расліны Achillea, літаральна ’Ахілесаў, які належыць Ахілу’ (згодна паданню, грэчаскі герой Ахіл вылечыў гэтай раслінай раненага ім сына Геракла–Тэлефа), параўн. Гусяцінская, УЗ МГПИИЯ 58, 190.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)