ахра́пак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ахра́пак |
ахра́пкі |
| Р. |
ахра́пка |
ахра́пкаў |
| Д. |
ахра́пку |
ахра́пкам |
| В. |
ахра́пак |
ахра́пкі |
| Т. |
ахра́пкам |
ахра́пкамі |
| М. |
ахра́пку |
ахра́пках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ахра́пак, -пка м., обл. кочеры́жка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ахра́пак (БРС, Касп., КЭС, лаг.), ахрапка (Яўс.), ахрапʼе ’бацвінне’ (БРС, Касп.), ’трава, лісты бручкі і інш. для свіней’ (Янк. Мат.). З а‑ і храпа, храпка, храпʼе ’бацвінне’, што звязана, відаць, з храпаць ’ламаць з трэскам’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)