ахо́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ахо́ўванне
Р. ахо́ўвання
Д. ахо́ўванню
В. ахо́ўванне
Т. ахо́ўваннем
М. ахо́ўванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ахо́ўванне ср.

1. охране́ние;

2. оберега́ние; огражде́ние; защи́та;

1, 2 см. ахо́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ахо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ахоўваць; ахова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оберега́ние ср. засцерага́нне, -ння ср., ахо́ўванне, -ння ср., ахо́ва, -вы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ахо́ва, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ахоўваць; ахоўванне. Ахова здароўя. Ахова правоў грамадзян. Ахова дзяржаўнага парадку. Ахова сацыялістычнай уласнасці. Ахова працы. Ахова помнікаў. Узяць пад ахову.

2. Атрад, група (людзей, караблёў і пад.), прызначаныя ахоўваць каго‑, што‑н. Каля ўсіх варот і брамак .. стаяла ахова. Брыль. Азірнуліся сябры: Следам крадуцца звяры, Слугі верныя зубровы, Усе чыны яго аховы. Вітка.

•••

Несці ахову гл. несці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)