ахава́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ахава́льніца ахава́льніцы
Р. ахава́льніцы ахава́льніц
Д. ахава́льніцы ахава́льніцам
В. ахава́льніцу ахава́льніц
Т. ахава́льніцай
ахава́льніцаю		 ахава́льніцамі
М. ахава́льніцы ахава́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ахава́льніца ж. охрани́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ахава́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да ахавальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ахоўвае што-н.

А. маралі.

|| ж. ахава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

охрани́тельница ахава́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)