афіцы́йны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. афіцы́йны афіцы́йная афіцы́йнае афіцы́йныя
Р. афіцы́йнага афіцы́йнай
афіцы́йнае		 афіцы́йнага афіцы́йных
Д. афіцы́йнаму афіцы́йнай афіцы́йнаму афіцы́йным
В. афіцы́йны (неадуш.)
афіцы́йнага (адуш.)		 афіцы́йную афіцы́йнае афіцы́йныя (неадуш.)
афіцы́йных (адуш.)
Т. афіцы́йным афіцы́йнай
афіцы́йнаю		 афіцы́йным афіцы́йнымі
М. афіцы́йным афіцы́йнай афіцы́йным афіцы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

афіцы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. афіцы́йны афіцы́йная афіцы́йнае афіцы́йныя
Р. афіцы́йнага афіцы́йнай
афіцы́йнае		 афіцы́йнага афіцы́йных
Д. афіцы́йнаму афіцы́йнай афіцы́йнаму афіцы́йным
В. афіцы́йны (неадуш.)
афіцы́йнага (адуш.)		 афіцы́йную афіцы́йнае афіцы́йныя (неадуш.)
афіцы́йных (адуш.)
Т. афіцы́йным афіцы́йнай
афіцы́йнаю		 афіцы́йным афіцы́йнымі
М. афіцы́йным афіцы́йнай афіцы́йным афіцы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́тліва-афіцы́йны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́тліва-афіцы́йны ве́тліва-афіцы́йная ве́тліва-афіцы́йнае ве́тліва-афіцы́йныя
Р. ве́тліва-афіцы́йнага ве́тліва-афіцы́йнай
ве́тліва-афіцы́йнае		 ве́тліва-афіцы́йнага ве́тліва-афіцы́йных
Д. ве́тліва-афіцы́йнаму ве́тліва-афіцы́йнай ве́тліва-афіцы́йнаму ве́тліва-афіцы́йным
В. ве́тліва-афіцы́йны (неадуш.)
ве́тліва-афіцы́йнага (адуш.)		 ве́тліва-афіцы́йную ве́тліва-афіцы́йнае ве́тліва-афіцы́йныя (неадуш.)
ве́тліва-афіцы́йных (адуш.)
Т. ве́тліва-афіцы́йным ве́тліва-афіцы́йнай
ве́тліва-афіцы́йнаю		 ве́тліва-афіцы́йным ве́тліва-афіцы́йнымі
М. ве́тліва-афіцы́йным ве́тліва-афіцы́йнай ве́тліва-афіцы́йным ве́тліва-афіцы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

афіцы́йшчына, ‑ы, ж.

Разм. Строга афіцыйныя адносіны да каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кур’е́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пасыльны ва ўстанове, які выконвае розныя даручэнні.

2. Службовая асоба, якая развозіць спешныя афіцыйныя даручэнні, сакрэтную пошту.

○

Дыпламатычны кур’ер — супрацоўнік Міністэрства замежных спраў, які перавозіць дыпламатычную пошту.

|| прым. кур’е́рскі, -ая, -ае.

Кур’ерскія даручэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паступле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. паступаць — паступіць (у 1, 3 і 4 знач.).

2. Тое, што паступіла куды‑н. (грашовыя сумы, афіцыйныя матэрыялы). Грашовыя наступленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

да́дзены, -ая, -ае.

1. Гэты, менавіта гэты.

У д. момант.

2. у знач. наз. да́дзеныя, -ых. Тое, што і даныя.

Эксперыментальныя д.

Афіцыйныя д.

Дакладныя д.

Ён мае ўсе д. для навуковай работы.

○

Дадзеная велічыня — у матэматыцы: велічыня, якая загадзя вядомая і служыць для вызначэння іншых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шка́нцы, ‑аў; адз. няма.

Спец. Сярэдняя частка верхняй палубы ваеннага карабля (ад грот-мачты да юта), дзе адбываюцца ўсе афіцыйныя цырымоніі (агляды, парады, сустрэчы і пад.). Каманда выстраена на шканцах. Правыя шканцы. Левыя шканцы.

[Гал. schans.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бюлетэ́нь, ‑я, м.

1. Кароткае афіцыйнае паведамленне аб якой‑н. грамадска-важнай падзеі, справе. Бюлетэнь надвор’я. Бюлетэнь з’езда.

2. Назва перыядычнага выдання якой‑н. установы, у якім змяшчаюцца кароткія афіцыйныя і інфармацыйныя матэрыялы. Бюлетэнь гарадскога Савета.

3. Лісток для галасавання. Выбарчы бюлетэнь.

4. Разм. Лісток часовай непрацаздольнасці; па хваробе; бальнічны ліст. Быць на бюлетэні.

[Фр. bulletin.].

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)