афіцы́йны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. афіцы́йны афіцы́йная афіцы́йнае афіцы́йныя
Р. афіцы́йнага афіцы́йнай
афіцы́йнае		 афіцы́йнага афіцы́йных
Д. афіцы́йнаму афіцы́йнай афіцы́йнаму афіцы́йным
В. афіцы́йны (неадуш.)
афіцы́йнага (адуш.)		 афіцы́йную афіцы́йнае афіцы́йныя (неадуш.)
афіцы́йных (адуш.)
Т. афіцы́йным афіцы́йнай
афіцы́йнаю		 афіцы́йным афіцы́йнымі
М. афіцы́йным афіцы́йнай афіцы́йным афіцы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

афіцы́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. афіцы́йны афіцы́йная афіцы́йнае афіцы́йныя
Р. афіцы́йнага афіцы́йнай
афіцы́йнае		 афіцы́йнага афіцы́йных
Д. афіцы́йнаму афіцы́йнай афіцы́йнаму афіцы́йным
В. афіцы́йны (неадуш.)
афіцы́йнага (адуш.)		 афіцы́йную афіцы́йнае афіцы́йныя (неадуш.)
афіцы́йных (адуш.)
Т. афіцы́йным афіцы́йнай
афіцы́йнаю		 афіцы́йным афіцы́йнымі
М. афіцы́йным афіцы́йнай афіцы́йным афіцы́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ве́тліва-афіцы́йны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ве́тліва-афіцы́йны ве́тліва-афіцы́йная ве́тліва-афіцы́йнае ве́тліва-афіцы́йныя
Р. ве́тліва-афіцы́йнага ве́тліва-афіцы́йнай
ве́тліва-афіцы́йнае		 ве́тліва-афіцы́йнага ве́тліва-афіцы́йных
Д. ве́тліва-афіцы́йнаму ве́тліва-афіцы́йнай ве́тліва-афіцы́йнаму ве́тліва-афіцы́йным
В. ве́тліва-афіцы́йны (неадуш.)
ве́тліва-афіцы́йнага (адуш.)		 ве́тліва-афіцы́йную ве́тліва-афіцы́йнае ве́тліва-афіцы́йныя (неадуш.)
ве́тліва-афіцы́йных (адуш.)
Т. ве́тліва-афіцы́йным ве́тліва-афіцы́йнай
ве́тліва-афіцы́йнаю		 ве́тліва-афіцы́йным ве́тліва-афіцы́йнымі
М. ве́тліва-афіцы́йным ве́тліва-афіцы́йнай ве́тліва-афіцы́йным ве́тліва-афіцы́йных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

стараве́рства, -а, н.

Шэраг рэлігійных сектаў, якія не прынялі царкоўных рэформ 17 ст. і сталі апазіцыйнымі ў адносінах да афіцыйнай праваслаўнай царквы.

|| прым. стараве́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нефарма́льны, -ая, -ае.

У выразе: нефармальныя аб’яднанні — групы аднадумцаў, якія не з’яўляюцца афіцыйнай юрыдычнай адзінкай, не маюць свайго рахунку ў банку, штата супрацоўнікаў, органа друку і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задакументо́ўваць

‘запісваць што-небудзь у афіцыйнай паперы’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. задакументо́ўваю задакументо́ўваем
2-я ас. задакументо́ўваеш задакументо́ўваеце
3-я ас. задакументо́ўвае задакументо́ўваюць
Прошлы час
м. задакументо́ўваў задакументо́ўвалі
ж. задакументо́ўвала
н. задакументо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. задакументо́ўвай задакументо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час задакументо́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падкрэ́сленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць падкрэсленага (у 2 знач.) — Вы ўжо абедалі? — звярнуўся .. [Брамцоў] да мяне з афіцыйнай падкрэсленасцю. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правасла́ўе, ‑я, н.

Разнавіднасць хрысціянскай рэлігіі, веравызнанне, якое перайшло з Візантыі ў Старажытную Русь і было афіцыйнай рэлігіяй у царскай Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анабапты́зм, ‑у, м.

Рэлігійны рух, які пачаўся ў Германіі ў 16 ст. супраць афіцыйнай царквы і яе догматаў і набыў форму сацыяльная пратэсту супраць феадальнага прыгнёту.

[Ад грэч. anabaptizo — зноў хрышчу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стараве́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які прытрымліваецца старой веры, не прызнае царкоўнага расколу 17 ст. ў Расіі і варожа адносіцца да афіцыйнай праваслаўнай царквы.

2. перан. Той, хто прытрымліваецца старых поглядаў, старых звычак (уст., жарт.).

|| ж. стараве́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. стараве́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)