афрыка́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
афрыка́та |
афрыка́ты |
| Р. |
афрыка́ты |
афрыка́т |
| Д. |
афрыка́це |
афрыка́там |
| В. |
афрыка́ту |
афрыка́ты |
| Т. |
афрыка́тай
афрыка́таю |
афрыка́тамі |
| М. |
афрыка́це |
афрыка́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дзе́канне, ‑я, н.
Вымаўленне афрыкаты «дзь» на месцы мяккага «д», уласцівае беларускай мове і некаторым дыялектам рускай мовы, напрыклад: дзень, ідзі, людзі; параўн. цеканне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)