аферы́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аферы́стка аферы́сткі
Р. аферы́сткі аферы́стак
Д. аферы́стцы аферы́сткам
В. аферы́стку аферы́стак
Т. аферы́сткай
аферы́сткаю		 аферы́сткамі
М. аферы́стцы аферы́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аферы́стка ж. афери́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аферы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да аферыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аферы́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца аферамі, прайдзісвет.

|| ж. аферы́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

афери́стка аферы́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)