афекты́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. афекты́ўны афекты́ўная афекты́ўнае афекты́ўныя
Р. афекты́ўнага афекты́ўнай
афекты́ўнае		 афекты́ўнага афекты́ўных
Д. афекты́ўнаму афекты́ўнай афекты́ўнаму афекты́ўным
В. афекты́ўны (неадуш.)
афекты́ўнага (адуш.)		 афекты́ўную афекты́ўнае афекты́ўныя (неадуш.)
афекты́ўных (адуш.)
Т. афекты́ўным афекты́ўнай
афекты́ўнаю		 афекты́ўным афекты́ўнымі
М. афекты́ўным афекты́ўнай афекты́ўным афекты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

афекты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. афекты́ўны афекты́ўная афекты́ўнае афекты́ўныя
Р. афекты́ўнага афекты́ўнай
афекты́ўнае		 афекты́ўнага афекты́ўных
Д. афекты́ўнаму афекты́ўнай афекты́ўнаму афекты́ўным
В. афекты́ўны (неадуш.)
афекты́ўнага (адуш.)		 афекты́ўную афекты́ўнае афекты́ўныя (неадуш.)
афекты́ўных (адуш.)
Т. афекты́ўным афекты́ўнай
афекты́ўнаю		 афекты́ўным афекты́ўнымі
М. афекты́ўным афекты́ўнай афекты́ўным афекты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

афекты́ўны аффекти́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

афекты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Павышана-эмацыянальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афе́кт, -у, М -кце, м.

Стан моцнага ўзбуджэння і страта самакантролю.

|| прым. афекты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аффекти́вный афекты́ўны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

-не́будзь, часціца ў складзе неазначальных займеннікаў і прыслоўяў што‑небудзь, хто‑небудзь, куды‑небудзь і пад. (Гарэц., Некр. і Байк., БРС, ТСБМ, Бяльк.), таксама дыял. ‑нібу́дзь ’тс’ (Цых.), укр. ‑не́будь ’тс’, рус. ‑нибу́дь ’тс’. У выніку кантамінацыі выразаў тыпу хто б ні быў і *хто‑будзь, гл. укр. хто‑будь (часцей будь‑хто) ’тс’, польск. kto bądź ’тс’, параўн. яшчэ ст.-бел. лечатсѧ в кого нибѫ​ди (XVI ст.), дзе выступае форма загаднага ладу 3‑й ас. адз. л. ад быць (Карскі 2-3, 269); адмоўе ў складзе гэтых выразаў мае ўзмацняльны (афектыўны) характар (ESSJ SG, 2, 323, насуперак Фасмеру, 3, 72, які бачыць тут параўнальную функцыю).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)