атэста́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
атэста́тны |
атэста́тная |
атэста́тнае |
атэста́тныя |
| Р. |
атэста́тнага |
атэста́тнай
атэста́тнае |
атэста́тнага |
атэста́тных |
| Д. |
атэста́тнаму |
атэста́тнай |
атэста́тнаму |
атэста́тным |
| В. |
атэста́тны (неадуш.)
атэста́тнага (адуш.) |
атэста́тную |
атэста́тнае |
атэста́тныя (неадуш.)
атэста́тных (адуш.) |
| Т. |
атэста́тным |
атэста́тнай
атэста́тнаю |
атэста́тным |
атэста́тнымі |
| М. |
атэста́тным |
атэста́тнай |
атэста́тным |
атэста́тных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
атэста́т, -а, М -та́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Афіцыйны дакумент аб заканчэнні сярэдняй навучальнай установы, які пацвярджае ўзровень адукацыі.
А. сталасці.
2. Афіцыйны дакумент аб прысваенні вучонага звання.
А. прафесара.
3. Дакумент на права атрымання ваеннаслужачым грашовага, харчовага і інш. забеспячэння.
|| прым. атэста́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)