аты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аты́чны аты́чная аты́чнае аты́чныя
Р. аты́чнага аты́чнай
аты́чнае		 аты́чнага аты́чных
Д. аты́чнаму аты́чнай аты́чнаму аты́чным
В. аты́чны (неадуш.)
аты́чнага (адуш.)		 аты́чную аты́чнае аты́чныя (неадуш.)
аты́чных (адуш.)
Т. аты́чным аты́чнай
аты́чнаю		 аты́чным аты́чнымі
М. аты́чным аты́чнай аты́чным аты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аты́чны атти́ческий;

◊ ~ная соль — атти́ческая соль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аты́чны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: атычны дыялект гл. дыялект.

[Ад грэч. attikos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атти́ческий аты́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыяле́кт, ‑у, М ‑кце, м.

Мясцовая разнавіднасць мовы; гаворка (у 4 знач.). [Вялічка] быў недзе з-пад Семежава і тамашнія дыялектам.. гаварыў і тут. Чорны. // Група мясцовых гаворак, якія аб’ядноўваюцца агульнасцю фанетычных, граматычных і лексічных рыс. Паўночна-ўсходнія і паўднёва-заходнія дыялекты беларускай мовы. Атычны дыялект.

[Грэч. diálektos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)