Verbum

анлайнавы слоўнік

атулі́ць, атулю́, ату́ліш, ату́ліць; ату́лены; зак., каго-што.

1. Ахінуць, агарнуць з усіх бакоў.

А. коўдраю.

2. перан. Абвалачы чым-н.

Цішыня атуліла вёску.

|| незак. атуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і ату́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атулі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	атулю́	ату́лім
2-я ас.	ату́ліш	ату́ліце
3-я ас.	ату́ліць	ату́ляць
Прошлы час
м.	атулі́ў	атулі́лі
ж.	атулі́ла
н.	атулі́ла
Загадны лад
2-я ас.	атулі́	атулі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час	атулі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атулі́ць сов.

1. укры́ть; оку́тать, уку́тать;

а. но́гі пле́дам — укры́ть (оку́тать, уку́тать) но́ги пле́дом;

2. перен. (создать обстановку) окружи́ть;

а. ла́скай — окружи́ть ла́ской

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атулі́ць, атулю, атуліш, атуліць; зак., каго-што.

Агарнуць, ахінуць з усіх бакоў. Дай сваім плашчом цябе я атулю, мая надзея. Танк. Цішыня косамі шаўковымі атуліла саламяныя хаты. Лынькоў. // перан. Агарнуць, акружыць, падзяліць чым‑н. Сарву бялявую лілею, Надзею ласкай атулю. Пушча. Гэткім шчырым каханнем яе атуліў, З гэткай ласкай глядзеў ў яе сумныя вочы. Купала.