аттеста́т атэста́т, -та м.;

аттеста́т о сре́днем образова́нии атэ́стат аб сярэ́дняй адука́цыі;

аттеста́т зре́лости атэста́т ста́ласці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атэста́т м. аттеста́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Атэста́т лацінскага паходжання (attestatum) праз ням. Attestat і рус. аттеста́т, дзе слова фіксуецца з 1729 (Біржакава, Очерки, 344; Шанскі, 1, А, 173).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ста́ласць ж.

1. зре́лость; соли́дность;

2. соли́дность, степе́нность, основа́тельность;

3. постоя́нство ср.;

4. зре́лость;

1-4 см. ста́лы 1-3, 5;

○ атэста́т ~ці — аттеста́т зре́лости

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)