Атру́бы
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Атру́бы |
| Р. |
Атру́б
Атру́баў |
| Д. |
Атру́бам |
| В. |
Атру́бы |
| Т. |
Атру́бамі |
| М. |
Атру́бах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Во́сыпка ’мука або атрубы, якімі пасыпаюць корм жывёле’ (БРС); ’высыпка на целе, прышчы’ (БРС, Шат.). Укр. о́сипка ’здробнены ячмень, які даюць баранам у час злучкі і маладым баранчыкам; плата мукой або просам пастуху’, польск. osypka ’мука, якой пасыпаюць корм жывёле’, чэш. osypka ’сып’. Ад восып (гл.) з дапамогай суф. ‑ка. Параўн. высыпка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)