атрафі́я, -і, ж.

1. Страта жыццяздольнасці, знясіленне, змяншэнне якога-н. органа.

А. мышцы.

2. перан. Страта, прытупленне якой-н. уласцівасці, здольнасці.

А. сумлення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атрафі́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. атрафі́я
Р. атрафі́і
Д. атрафі́і
В. атрафі́ю
Т. атрафі́яй
атрафі́яю
М. атрафі́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

атрафі́я ж., мед., перен. атрофи́я;

а. мышц — атрофи́я мышц;

а. пачу́ццяў — атрофи́я чувств

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атрафі́я, ‑і, ж.

Страта жыццяздольнасці і змяншэнне памераў органа, асобных тканак арганізма ў выніку парушэння харчавання або працяглай бяздзейнасці. // перан. Страта, прытупленне якой‑н. уласцівасці, здольнасці і пад.

[Ад грэч. atropheo — чахну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атрофи́я прям., перен. атрафі́я, -фі́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)