атра́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
атра́днік |
атра́днікі |
| Р. |
атра́дніка |
атра́днікаў |
| Д. |
атра́дніку |
атра́днікам |
| В. |
атра́дніка |
атра́днікаў |
| Т. |
атра́днікам |
атра́днікамі |
| М. |
атра́дніку |
атра́дніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
атра́днік м., разг. отря́дник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
отря́дник разг. атра́днік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)