ата́ўны гл. атава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ата́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ата́ўны ата́ўная ата́ўнае ата́ўныя
Р. ата́ўнага ата́ўнай
ата́ўнае		 ата́ўнага ата́ўных
Д. ата́ўнаму ата́ўнай ата́ўнаму ата́ўным
В. ата́ўны (неадуш.)
ата́ўнага (адуш.)		 ата́ўную ата́ўнае ата́ўныя (неадуш.)
ата́ўных (адуш.)
Т. ата́ўным ата́ўнай
ата́ўнаю		 ата́ўным ата́ўнымі
М. ата́ўным ата́ўнай ата́ўным ата́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ата́ўны ота́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ата́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да атавы. Атаўнае сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ата́ва, -ы, ж.

Трава, што вырасла на месцы скошанай у той жа год.

|| прым. ата́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ота́вный ата́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)