атаясне́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. атаясне́нне
Р. атаясне́ння
Д. атаясне́нню
В. атаясне́нне
Т. атаясне́ннем
М. атаясне́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атаясне́нне ср., книжн. отождествле́ние, отожествле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ато́есніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што (кніжн.).

Прызнаць тоесным.

А. два паняцці.

|| незак. атаясня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. атаясне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атаяса́мліванне ср., книжн., см. атаясне́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)