ата́ршчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ата́ршчык |
ата́ршчыкі |
| Р. |
ата́ршчыка |
ата́ршчыкаў |
| Д. |
ата́ршчыку |
ата́ршчыкам |
| В. |
ата́ршчыка |
ата́ршчыкаў |
| Т. |
ата́ршчыкам |
ата́ршчыкамі |
| М. |
ата́ршчыку |
ата́ршчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ата́ршчык, ‑а, м.
Пастух пры атары.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ота́рщик пасту́х, -ха́ м., ата́ршчык, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)